به نقل از «عصر ایران»

این خانه 52 متری در اینترنت پرطرفدار شده است! (+تصاویر)

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۸۳۰۲

عصر ایران - پروژه پی اچ اسکالابرینی اورتیز (PH scalabrini Ortiz) توسط شرکت معماری کوهان راتو (Kohan Ratto Arquitectos) شامل گونه شناسی سنتی خانه های پی اچ در شهر بوئنوس آیرس، آرژانتین است که با معماری تراکم بالا و کم ارتفاع تعریف می شوند.

پی اچ اسکالابرینی اورتیز؛ بازسازی یک خانه کوچک عمودی که مشهور شده است!

پروژه پی اچ اسکالابرینی اورتیز که در محله پالرمو قرار دارد، در اصل یک خانه سرایداری به مساحت 30 متر مربع بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از دگرگونی های پی در پی توسط مالکان پیشین، حیاط کوچک خانه مسقف شده بود تا فضای زندگی بیشتری را فراهم کند. با این وجود، حذف پاسیو به معنای از بین رفتن نور طبیعی و تهویه در فضاهای نشیمن بود.

با در نظر گرفتن پاسیو به عنوان عنصر کلیدی در خانه های پی اچ سنتی، نخستین بخش از بازسازی شامل بازگرداندن فضای حیاط بود. پی اچ اسکالابرینی اورتیز با یک باغ پشت بام در چهار سطح سازماندهی شده که به معماری کلی جلوه ای بلند و عمودی بخشیده است. همانطور که ساکنان در خانه بالا می روند، هر طبقه تعاملی خاص با حیاط و چشم انداز شهری ایجاد می کند.
زمانی که تصاویر این خانه در اینترنت و فضای مجازی منتشر شد به شدت مورد توجه مخاطب قرار گرفت و به قول معروف حسابی مشهور شد.

طبقه نخست شامل اتاق نشیمن و آشپزخانه است که مانع بین فضای درونی و بیرونی را می شکند. برای افزایش ارتفاع سقف، بخشی از کف استودیو طبقه دوم حذف شده است. اگرچه این کار ناحیه کف کوچک تری را ایجاد کرده اما امکان اتصال به سطح پایین تر را فراهم کرده و همچنین نور بیشتر و تهویه بهتر را به همراه دارد. در طبقه سوم، اتاق خواب بالاتر از حیاط قرار دارد و چشم اندازی به بافت شهری ارائه می کند. در نهایت، از تراس-باغ، ساکنان می توانند چشم انداز شهر را در پناه درخت صنوبر همسایه تماشا کنند.

یک سامانه قاب فولادی برای نوسازی پی اچ اسکالابرینی اورتیز به کار گرفته شده است که امکان به حداقل رساندن بار ساختار روی دیوارهای از قبل موجود را فراهم کرده و همچنین زمان ساخت در سایت را کاهش داد. سطوح سفید تکمیل کننده رنگ های فولادی سرد بوده و حسی بسیار امروزی را به خانه می دهند. این در شرایطی است که برای جان بخشیدن به فضا، تعداد زیادی گیاه در حیاط به کار گرفته شده و یک واحه شهری کوچک را ایجاد کرده اند.

اطلاعات پروژه

نام پروژه: پی اچ اسکالابرینی اورتیز

نوع: مسکونی

مکان، بوئنوس آیرس، آرژانتین

معمار: شرکت معماری کوهان راتو

مساحت زیر پوشش: 52 متر مربع

مساحت بدون پوشش: 26 متر مربع

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: خانه 56 متری با معماری برتر ژاپنی! (عکس)

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: خانه بوئنوس آیرس آرژانتین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۸۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!

تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم­ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.

به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌­های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.

او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­‌ها یا خانه­‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­ و­ ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.

در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.

باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.

سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.